Artykuł Astrid Preisz, ambasador Nature First. Dowiedz się więcej o Astrid tutaj.
Około 60% ludzkiego ciała składa się z wody.
Około 70% powierzchni ziemi jest pokryte wodą.
Nic dziwnego, że woda tak bardzo przyciąga fotografów na całym świecie. Jest potężny, uspokajający, porywa nas i obejmuje.
Mieszkam w średniej wielkości mieście otoczonym lasami, rzekami, strumieniami i jeziorami. Mamy nawet mały rezerwat przyrody dla ptaków w samym mieście. Wydaje się więc, że dla fotografa przyrody z miasta jest mnóstwo przyrody.
Woda zawsze była dla mnie wielką atrakcją. Nie mam w pobliżu spektakularnych wodospadów ani oceanu, ale uwielbiam fotografować strumienie, stawy, rzeki i bagna w mojej okolicy. Uwielbiam uchwycić aparatem ulotne refleksy, wodę skaczącą po skałach, ptaki kąpiące się i nurkujące w poszukiwaniu pożywienia.
Jako osoba, która uwielbia podróżować w celach fotograficznych, ale jeszcze bardziej kocha odnajdywanie piękna w codziennych scenach, które spotyka blisko domu, nie mogę nie zauważyć, że stale rosnący strumień fotografów – z dużymi aparatami, ale także po prostu z ich telefonami komórkowymi – obciąża te miejsca.
Dla mnie spędzanie czasu na łonie natury jest czymś, co mnie odżywia i daje spokój w gorączkowym i stresującym świecie. Rozumiem potrzebę bycia na zewnątrz i zdecydowanie rozumiem potrzebę robienia zdjęć miejsc, które kochamy i cenimy. Jednak jako fotografowie przyrody i miłośnicy dzikiej przyrody ponosimy również odpowiedzialność za naszą planetę, na której żyjemy wszyscy – zarówno zwierzęta, jak i ludzie.
Niestety często spotykam ludzi, którzy wydają się nie umieć cieszyć się pięknem tych terenów bez wyrządzania krzywdy.
Widziałem całe rodziny radośnie robiące sobie selfie z gumowymi zabawkami na chronionych drogach wodnych rezerwatu ptaków, pozwalając swoim psom pływać w wodzie, nie myśląc o lęgowiskach, a kiedy ktoś do nich podszedł, udawały, że „nie wiedzą” (choć wszędzie są znaki).
Widziałem, jak fotografowie deptali wszystko na swojej drodze na wrażliwych wrzosowiskach, aby zbliżyć się coraz bardziej do upragnionego obiektu. Nieważne co.
Widziałem spokojny staw, w którym uwielbiam witać wschód słońca, zaśmiecony odpadami z kolejnej szalonej imprezy z poprzedniego wieczoru.
Widziałem rzeki niosące plastikowe torby, puszki, resztki jedzenia, a nawet opony samochodowe. I boli mnie serce. I to mnie smuci.
Kiedy zajmujemy się fotografią wodną, możemy próbować uchwycić piękno wodospadów, jezior, morza lub po prostu skromnego stawu. Daje nam również możliwość zwrócenia uwagi na to, jak nasza planeta zmaga się z suszami, zanieczyszczeniami, zaśmiecaniem i często po prostu zbyt dużą liczbą ludzi.
Wody i siedliska wodne są źródłem życia i możemy coś zrobić, aby aktywnie chronić te miejsca.
To tylko kilka sugestii:
Trzymaj się ścieżek, gdy jesteś na wrażliwych obszarach torfowiskowych, a jeśli nie ma ścieżek, trzymaj się z dala od nich.
Jeśli fotografujesz w rezerwacie ptaków, użyj długiego obiektywu, trzymaj się z dala od wody i bądź cicho.
Jeśli brodzisz w płytkiej wodzie, uważaj, gdzie stawiasz stopy, ponieważ możesz zakłócić życie wodne.
Postępuj zgodnie z zasadą „Nie pozostawiaj śladów”. Zostaw miejsca, które odwiedzasz, lepsze niż je zastałeś i zabierz swój (i inne) śmieci z powrotem do domu.
Staraj się nie fotografować tylko spektakularnych miejsc – małe oazy w pobliżu domu mogą być równie satysfakcjonujące.
Staraj się podnosić świadomość w sposób pełen szacunku; ludzie mogą nawet nie wiedzieć, że wyrządzają krzywdę.
Jako fotografowie przyrody mamy szczególny związek ze światem przyrody – zarówno profesjonalistów, jak i amatorów. Zapewnia nam środki do życia, karmi naszą duszę, czyni nas szczęśliwymi. Możemy coś zmienić, rozpowszechniając informacje. Dla dobra natury i dla dobra nas wszystkich, bo przecież i my jesteśmy jej częścią.
Polski 
English 
简体中文 
Deutsch 
Español de México 
Français 
Italiano 
Nederlands