Waterhabitats eren als natuurfotograaf

Door Astrid Preisz

10 augustus 2022

Artikel door Astrid Preisz, Nature First-ambassadeur. Meer informatie over Astrid hier.

Ongeveer 60% van het menselijk lichaam bestaat uit water.

Ongeveer 70% van het aardoppervlak is bedekt met water.

Geen wonder dat water zo'n sterke aantrekkingskracht heeft op fotografen over de hele wereld. Het is krachtig, kalmerend, neemt ons mee en omhelst ons.

Ik woon in een middelgrote stad omringd door bossen, rivieren, beekjes en meren. We hebben zelfs een klein natuurgebied voor vogels midden in de stad. Natuur genoeg dus voor de stadse natuurfotograaf, zo lijkt het.

Water heeft altijd een grote aantrekkingskracht op mij gehad. Ik heb geen spectaculaire watervallen bij mij in de buurt, noch een oceaan, maar ik hou ervan om beelden te maken bij de beekjes, vijvers, rivieren en moerassen in mijn buurt. Ik hou ervan om de vluchtige reflecties vast te leggen met mijn camera, het water dat over rotsen springt, de vogels die baden en duiken naar voedsel.

Als iemand die graag reist voor haar fotografie, maar er nog meer van houdt om schoonheid te vinden in de alledaagse taferelen die ze dicht bij huis tegenkomt, valt het me op dat de steeds groter wordende stroom fotografen – met grote camera’s, maar ook gewoon met hun mobiele telefoons – zet deze plaatsen onder druk.

Voor mezelf is tijd doorbrengen in de natuur iets dat me voedt en me rust geeft in een hectische en stressvolle wereld. Ik kan de behoefte om buiten te zijn begrijpen, en ik kan zeker de behoefte begrijpen om beelden te maken van de plaatsen waar we van houden en die we koesteren. Maar als natuurfotografen en liefhebbers van het wilde land hebben we ook een verantwoordelijkheid tegenover onze planeet, die een leefgebied biedt voor ons allemaal - zowel dieren als mensen.

Helaas kom ik vaak mensen tegen die niet lijken te kunnen genieten van de schoonheid van deze gebieden zonder schade aan te richten.

Ik heb hele gezinnen vrolijk selfies zien maken met rubberen speeltjes in de beschermde waterwegen van het vogelreservaat, hun honden in het water laten zwemmen zonder na te denken over de broedplaatsen, en, wanneer ze benaderd werden, doen alsof ze 'het niet wisten' (ook al er zijn overal borden).

Ik heb fotografen alles op hun pad zien vertrappen in een gevoelig heidegebied om steeds dichter bij hun gewenste onderwerp te komen. Maakt niet uit wat.

Ik heb de vredige vijver gezien waar ik graag de zonsopgang begroet, vernield met het afval van een ander wild feest van de vorige avond.

Ik heb rivieren gezien met plastic zakken, blikjes, etensresten en zelfs autobanden. En mijn hart doet pijn. En het maakt me verdrietig.

Wanneer we ons bezighouden met waterfotografie, kunnen we proberen de schoonheid van watervallen, meren, de zee of gewoon een eenvoudige vijver vast te leggen. Het geeft ons ook de mogelijkheid om erop te wijzen hoe onze planeet worstelt met droogte, vervuiling, zwerfvuil en vaak gewoon te veel mensen.

Water en aquatische habitats zijn een bron van leven en we kunnen iets doen om deze plaatsen actief te beschermen.

Dit zijn slechts enkele suggesties:

Blijf op de paden als je in kwetsbare veengebieden bent en als er geen paden zijn, blijf dan helemaal weg.
Als je in een vogelreservaat fotografeert, gebruik dan een lange lens, blijf uit het water en wees stil.
Als je in ondiep water waadt, let dan op waar je je voeten neerzet, want je kunt het onderwaterleven verstoren.
Volg de "Leave no Trace"-principes. Laat de plaatsen die je bezoekt beter achter dan je ze aantrof en neem je (en andere) afval mee naar huis.
Probeer niet alleen de spectaculaire plekken te fotograferen - de kleine oases bij u in de buurt kunnen net zo lonend zijn.
Probeer op een respectvolle manier bewustwording te creëren; mensen weten misschien niet eens dat ze schade aanrichtten.

Als natuurfotografen hebben we een speciale band met de natuur, zowel professionals als amateurs. Het voorziet ons in ons levensonderhoud, het voedt onze ziel, het maakt ons gelukkig. We kunnen een verschil maken door het woord te verspreiden. Voor het welzijn van de natuur en voor het welzijn van ons allemaal, want wij maken er tenslotte ook deel van uit.