Cynthia Bandurek is een Argentijnse natuurbeschermer, ecoloog, natuuronderzoeker, natuurfotograaf en natuurkunstenaar. Ze heeft meer dan elf jaar gewerkt bij het Natural Science Museum en twee jaar bij het Darwinion Botanical Institute in Buenos Aires. In januari 2021 verhuisde Cynthia naar Costa Rica om te gaan werken op het gebied van natuurbeschermingsbiologie en fotografie.
Ze nam deel aan Conservation Projects in Argentinië. Zij is de auteur van het boek: "De wereld van het kleine, een benadering van het universum van geleedpotigen vanuit een artistiek, visueel en evolutionair perspectief."
Web: cynthiabandurek.com
Instagram: @cynthiabandurek_artphotography
Cynthia is de bijdragende redacteur van Paws Trails Explorers Magazine voor Zuid-Amerika.
Ze leidt Macro Fotografie Workshops in Costa Rica.
Hoe oud was je toen je voor het eerst je liefde voor de natuur ontdekte? Wat was hier de aanleiding voor?
Ik denk dat de interesse in dieren in het wild in mij zit. Sinds ik me kan herinneren voelde ik me aangetrokken tot de natuur en maakte ik me zorgen over de impact die wij als mens hebben op het milieu. Zelfs als kind las ik verschillende boeken over milieubehoud. Ik besloot eerst ecologie te studeren en daarna een carrière als natuuronderzoeker te beginnen. Omdat ik een natuuronderzoeker was, raakte ik betrokken bij verschillende natuurbeschermingsprojecten, omdat ik hierdoor ook meer dan 11 jaar in het Museum voor Natuurwetenschappen van Buenos Aires kon werken, waar ik betrokken raakte bij milieueducatieprojecten en het ontwerpen van interpretatieroutes. Mijn passie was zo sterk dat ik nooit twijfelde over wat mijn persoonlijke en professionele wegen zouden zijn.
Hoe lang ben je al fotograaf? Wat heeft je interesse in fotografie gewekt?
Ik ontdekte fotografie tijdens mijn studie voor mijn tweede carrière als natuuronderzoeker in 2007. Ten eerste was het een hulpmiddel om de dieren of planten vast te leggen die ik in het veld bestudeerde. Maar toen ik begon met fotograferen, werd ik verliefd op fotografie en begon ik als autodidact steeds meer te leren. Op dat moment bestudeerde ik kikkers, dus dat feit bracht me ertoe om 's nachts met macrofotografie te beginnen, en ik realiseerde me dat macrofotografie ons in staat stelt een compleet nieuwe wereld binnen te gaan die onze blote ogen niet zien. Ik werd nog dieper verliefd op fotografie.
Waarom ben je actief geworden in Nature First?
Een van de doelstellingen van mijn werk was behoud en bewustmaking van de natuurlijke wereld, en in het bijzonder van de kleine wereld. Het universum van geleedpotigen en kleine dieren die altijd worden onderschat. Voor mij is respect voor de natuur iets natuurlijks, maar helaas realiseerde ik me dat niet alle fotografen er hetzelfde over denken. Ik probeer altijd in mijn eentje de waarde van de natuur in al zijn vormen en maten over te brengen, maar met steun van een organisatie als Nature First kan de boodschap sterker worden.
Welk soort gedrag stoort u het meest? Heb je hier een voorbeeld van? Hoe zou je dit koppelen aan de Nature First-principes?
Helaas is het in de wereld van macrofotografie heel gewoon om een gebrek aan respect voor de onderwerpen te zien. Het lijkt erop dat de grootte van het onderwerp en het gemak om ze te manipuleren bepalend zijn voor de manier waarop we ons gedragen. Het lijkt alsof het verkeerd is om bijvoorbeeld een groot zoogdier te manipuleren, maar het lijkt prima om het met kleine geleedpotigen of kikkers te doen.
Bij macrofotografie zijn de richtlijnen nog zwakker dan bij andere soorten fotografie.
Als het gaat om het fotograferen van geleedpotigen, zoals bijvoorbeeld insecten en spinnen, gaat het tot het uiterste. Ik heb zelfs tutorials op internet gevonden over hoe je een insect kunt doden om aan macrofotografie of extreme macrofotografie te doen. Ja, gek, maar sommige mensen doden de dieren zelfs om een indrukwekkende foto te maken. Niet zo extreem, maar anderen plaatsen insecten, spinnen, kikkers, hagedissen en slangen in de vriezer om de stofwisseling te verlagen en kunnen ze op die manier makkelijk fotograferen omdat ze niet kunnen bewegen.
Als je een toverstaf had die je overal naartoe teleporteerde, waar zou je dan nu foto's maken? Waarom daar?
Ik heb al gedaan dat mijn toverstaf op een echte manier werkt. Ik verhuisde van Argentinië naar Costa Rica. Maar als ik een andere plek op de wereld moet kiezen, dan kies ik voor Borneo en Indonesië. Voor hun verbazingwekkende biodiversiteit in de kleine fauna.
Als we samen een hapje zouden eten, waar zouden we het dan waarschijnlijk over hebben naast fotografie en Nature First?
Ik hou van biologische evolutie, biologie, ecologie en neurowetenschappen.
Een foto die u met ons wilt delen en die een geschiedenis heeft die verband houdt met onze principes...
U zult veel foto's vinden van deze geweldige gifkikker (Granular gifkikker). Veel van hen zijn geplaatst in een kunstmatige ondergrond, gemaakt in toneelsessies (Set up). Hier is een voorbeeld van een goed resultaat zonder de noodzaak om de dieren te manipuleren, in gevangenschap te houden of schade toe te brengen. Als we leren over het gedrag van de dieren, geduld oefenen en open staan om te profiteren van de kansen die de natuur ons biedt, kunnen we, wanneer de natuur besluit om te verschijnen, ons vak uitoefenen zonder de natuur te minachten.
Nederlands 
English 
简体中文 
Deutsch 
Español de México 
Français 
Italiano 
Polski