Maak kennis met Madeleine Lenagh – Nature First-ambassadeur

Door Madeleine Lenagh

17 oktober 2022

Madeleine, geboren en getogen in de Verenigde Staten, woont sinds 1970 in Nederland. Momenteel bevindt ze zich in de buurt van Haarlem en de Noordzeekust. Madeleine is in de eerste plaats een landschapsfotograaf die schoonheid zoekt in het eenvoudige en alledaagse. Ze kwam in 2019 bij Nature First, verontrust door de schade die haar collega-fotografen aanrichtten aan het landschap en aan wilde dieren en hun leefgebieden.

Hoe oud was je toen je voor het eerst je liefde voor de natuur ontdekte? Wat was hier de aanleiding voor?

Zolang ik me kan herinneren, namen mijn ouders ons mee op lange wandelingen in de bossen achter ons huis in Connecticut. En tijdens de zomervakantie gingen we kamperen aan de kust van Maine. Mijn moeder was een liefhebber van vogels en wilde bloemen, en een volmaakte verzamelaar van schelpen en stenen. Ze ging ook nergens heen zonder haar Leica-meetzoekercamera uit 1953.

Hoe lang ben je al fotograaf? Wat heeft je interesse in fotografie gewekt?

Ik denk dat fotografie in mijn DNA zat. Mijn grootvader maakte foto's in de jaren 1920. Zoals gezegd was mijn moeder ook fanatiek met fotografie (en alle beeldende kunst). Op mijn achttiende kreeg ik mijn eerste camera (een Zeiss Ikon twin lens reflex). Toen ik naar Nederland kwam, ben ik getrouwd met een professionele fotograaf, wat ik erg intimiderend vond. Het bleef dus jarenlang een hobby erbij. Pas toen ik in 2012 met pensioen ging, dook ik er met passie in

Waarom ben je actief geworden in Nature First?

Ik kwam de vermelding van Nature First tegen in 2019. Het leek de eerste organisatie voor fotografen die geïnteresseerd zijn in natuurbescherming die alle fotografen accepteerde, ongeacht hun prestatieniveau. Dat inspireerde me en ik schreef me in. Kort daarna nam een Nederlandse ambassadeur contact met me op en vroeg me of ik wilde helpen met het vertalen van de Engelse website naar het Nederlands. En van het een kwam het ander...

Welk soort gedrag stoort u het meest? Heb je hier een voorbeeld van? Hoe zou je dit koppelen aan de Nature First-principes?

Eigenlijk komt het er allemaal op neer dat fotografen de foto willen maken, ongeacht de gevolgen voor het milieu. En ik begrijp het niet trends bij natuurfotografie. Wat heeft het voor zin om bucketlists op te stellen van onderwerpen en locaties die iedereen fotografeert? Maakt dat je een betere fotograaf?

Als je een toverstaf had die je overal naartoe teleporteerde, waar zou je dan nu foto's maken? Waarom daar?

Ik moet toegeven dat mijn drang om overal naartoe te reizen de afgelopen jaren is afgenomen naarmate ik me steeds meer bewust word van de schade die mijn reislust kan aanrichten aan het milieu. Op enkele uitzonderingen na probeer ik mijn assortiment in ieder geval te beperken tot Europa. Naast Antarctica (een oude droom van mij die in 2024 uitkomt) zijn de uitzonderingen familiegerelateerd: een broer aan de kust van Washington en een zus in Nieuw-Zeeland. Ik ben nu verschillende keren in Nieuw-Zeeland geweest en het is een paradijs voor fotografen!

Als we samen een hapje zouden eten, waar zouden we het dan waarschijnlijk over hebben naast fotografie en Nature First?

Nou, ik zou je waarschijnlijk dood vervelen met verhalen over mijn twee geweldige zonen, mijn kleinkinderen en mijn twee Siberische Boskatten. En welk 'project' ik ook heb opgepakt. Mijn meest recente project was het bakken van zuurdesembrood, dat is ingekort door verhuizing naar een huis met een minder gebruiksvriendelijke keuken, maar ik weet zeker dat ik binnenkort in iets nieuws ga duiken.

Een foto die u met ons wilt delen en die een geschiedenis heeft die verband houdt met onze principes, met een korte tekst die deze beschrijft.

Een van de meest verontrustende lokale voorbeelden van hoe fotografen de dingen vernietigen waar ze van houden, is de kleine boomkikker, die op de rode lijst staat als zeer bedreigd. Ze gedijen op braamstruiken, die hen voldoende bescherming zouden moeten bieden. Helaas zijn het zulke populaire onderwerpen dat fotografen door de braamstruiken gaan, waarbij ze de helft van het leefgebied vernietigen en waarschijnlijk ook de helft van de boomkikkers in hun poging om de 'perfecte boomkikkerfoto' te maken. En workshopleiders gaan zelfs zo ver dat ze paden door de braamstruiken kappen zodat hun leden allemaal voldoende toegang krijgen.

Ik zou zeggen dat alle Nature First-principes aansluiten bij dit voorbeeld. Ik zou hier waarschijnlijk een heel essay over kunnen schrijven, maar ik volsta met te zeggen dat dit op geen enkele manier prioriteit geeft aan het welzijn van de natuur boven fotografie.